Allereerst excuses voor het feit dat er een tijdje geen update is geweest. We weten dat de blog gelezen wordt (daarover later meer) en het zou jammer zijn als we onze trouwe volgers niet op de hoogte houden van alle vorderingen en belevenissen. Omdat er toch een boel gebeurd is, zal dit bericht wat langer zijn dan de voorgaande.

Daarnaast willen we natuurlijk eenieder (wederom) een gelukkig Nieuwjaar wensen (nu alleen ter ere van het jaar van de Draak dat deze week is aangebroken): Gong Xi Fa Cai!

Bankrekening
Een van de redenen dat het wat langer geduurd heeft om met een update te komen, is het feit dat onze armen even rust nodig hadden. We hebben namelijk (eindelijk) een bankrekening geopend. En dat ging helaas niet zonder slag of stoot. Het lijkt net alsof de banken hier je geld niet willen hebben. Allereerst hadden was er een introducé nodig. Met de collega’s hier zou je zeggen dat dat niet zo moeilijk zou zijn. Maar goed, we hebben al bij veel dingen gemerkt dat de bureaucratie hier hoog in het vaandel staat. En jawel hoor, de bewuste collega had wel een rekening bij de betreffende bank, maar helaas bij een ander filiaal. Zodoende konden we meer dan twee weken wachten op een verificatie van de gegevens. Je zou zeggen dat de drie uur die we vervolgens bij de bank hebben doorgebracht daarbij in het niet vallen. Echter, ook deze tijd leek eindeloos lang te duren. Of we even 80 handtekeningen wilden zetten op 40 blaadjes en daarbij ook nog eens 20 vingerafdrukken. Het helpt dan niet dat je vraagt waarvoor je eigenlijk tekent; het is toch normaal dat je gewoon tekent als je dat gevraagd wordt?

Maar goed, alles netjes getekend en wij dachten weg te kunnen, bleken we de riedel nogmaals te kunnen doorlopen… dit was namelijk alleen nog maar voor de spaarrekening (welke overigens Halal is!), voor de lopende rekening mochten we het proces nogmaals doorlopen. Toen kwam ter sprake waar het salaris gestort zou worden: op de lopende rekening of de spaarrekening. Je zou zeggen dat je op je spaarrekening meer rente zou krijgen, dus dat je daar ook al je geld ‘spaart’. Je raadt het al: NOT! Anja zat ondertussen al helemaal in het systeem en, om tijd te besparen, antwoordde mijn vragen hierover met: “Ja, dat maakt niet uit, teken nu maar!”

Gelukkig is alles nu geregeld. Uhm… niet helemaal waar, we zijn nog in afwachting van onze creditcards. Ook dat leverde weer leuke taferelen op: dezelfde introducé mocht niet gebruikt worden ter referentie; men had liever een referentie in Nederland (ondanks protesten dat dit voor de bank veel moeilijker was om te checken indien nodig).

Workshop
Vrijdag heeft Anja een workshop gevolgd die in het teken stond van ‘inspiration’. Deze werd gegeven door een Nederlandse dame die ik al eens ontmoet heb toen ik hier in november was. De cursus is grotendeels gericht op ‘vrouwen van’ en staat stil bij wat je nu verder met je leven zou willen en hoe daarover na te denken. Niet zozeer omdat je nu hier zit en, zoals in het geval van Anja, je carrière even op ‘hold’ gezet hebt, maar ook het meer algemene plaatje. Uiteraard maakt een situatie zoals die van Anja het wel gemakkelijker om ook daadwerkelijk iets te doen met wat je écht zou willen.

Onze eerste logé
Eenmaal thuis aangekomen, mochten we vrijdag onze eerste logé verwelkomen. Een collega uit Nederland was op doortocht en verbleef 1 dag in Kuala Lumpur. Wij vonden het leuk als hij bij ons zou blijven eten en tevens hadden we geen bezwaar als hij wilde blijven slapen. Wij hadden bedacht dat het voor een nacht wellicht gezelliger was bij ons dan in een hotel. Hij kon zich hier helemaal in vinden. Zodoende hadden wij onze eerste logé.

Hij wilde niet met lege handen aankomen, maar had nogal kopzorgen gehad over wat hij ons zou willen geven. Gelukkig was daar onze trouwe lezer Monique, die hem heeft ingefluisterd dat we nog op zoeken waren naar een echte kaasschaaf. Als we overigens nog meer zaken uit Nederland nodig hebben, vermelden we ze gewoon op ons blog, wie weet hoe snel ze dan hier zijn… (@Mary: jouw pakje is ook aangekomen, dankjewel!)

Aangezien het vliegtuig voor deel twee van de reis pas op zaterdagavond rond half zeven vertrok, konden we de dag, na lekker uitgeslapen te hebben, gebruiken om een heuse rondleiding te geven. Met de taxi hebben we ons af laten zetten op Merdeka Square en zijn vanaf daar via Central Market, Petaling Street, Masjid Jamek naar Little India gelopen. Aan het einde hebben we een lunch genoten bij een stalletje met lokaal eten: jammie!

Rond Chinatown hebben we een aantal tempels bezocht. In één daarvan, een Indiase tempel, was net een huwelijksceremonie begonnen. Eerst was het de beurt aan de bruidegom om een rondje rond de tempel te lopen, waarna zijn tenen beschilderd werden en hij een ring kreeg aangemeten aan een van zijn tenen. Daarna mocht de bruid ook haar rondje lopen. Dit alles onder aanvoering van twee muzikanten (al vroegen wij ons af of deze mensen zich wel muzikanten mochten noemen, of dat ze wel heel goed konden improviseren). Toch bijzonder dat we dit meegemaakt hebben.

Eenmaal thuis aangekomen was het tijd om naar het vliegveld te gaan. Aangezien wij eens wilden kijken hoe ver dit was en hoe te rijden, boden wij een lift aan. Het is maar goed dat we vroeg vertrokken, want een en ander liep niet zoals gepland. Allereerst leek onze GPS een heel andere route aan te willen geven dan alle borden: stond er op de GPS dat we moesten afslaan, dan gaf het bord aan dat KLIA nog rechtdoor was. Ondertussen zijn we iets wijzer. Hierbij stellen we voor om het aloude spreekwoord wat te moderniseren: er zijn meerdere wegen die naar KLIA leiden. Sommige borden waren zelfs zo erg dat er zowel voor afslaan als rechtdoor KLIA werd aangegeven. Toen de toren eenmaal in zicht kwam, dachten we van alles af te zijn. Maar ook dit bleek niet het geval: “After 100 meters, go right to ‘unpaved road’”. Tot overmaat van ramp bleek er over deze ‘unpaved road’ ook nog eens een pijp te hangen, dusdanig dat we niet meer door konden. Waarschijnlijk hebben we van de honderd smaakjes niet de juiste ‘KL International Airport Departures’ gekozen. Na het apparaat nogmaals ingesteld te hebben, hebben we, gelukkig op tijd, de vertrekhal wel bereikt.

Gelukkig ging de terugweg wat makkelijker. We hebben wel bedacht dat het, indien er mensen deze kant op komen, wat makkelijker is om ze naar de KLIA-express te sturen, zodat we ze op KL Sentral Stesen (10 minuten rijden) op kunnen halen. Gezien het weekend was, was het nu rustig op de weg. Echter, op andere tijdstippen is er zo goed als altijd dikke file, waardoor iemand even oppikken er niet in zit.

Chinese New Year

Los van het weekend was het nu rustig op de weg in verband met Chinese New Year (CNY). De meeste mensen zijn vrijdagavond vertrokken naar hun ‘hometown’. Daar vieren ze dan met familie CNY. Zodoende is het in de stad vrij rustig. Zelf wilden we het ook niet te druk maken, dus zijn we zondag naar de Titiwangsa Lake Gardens gegaan. Een groot park met twee grote meren op nog geen vijf minuten hier vandaan.

Na eerst een groot rondje in het park gelopen te hebben, zijn we neergeploft op een bankje met een boekje, om pas een aantal uur later weer op te staan. ’s Avonds wilden we een door mijn collega aangeraden Dim Sum restaurant bezoeken hier in de buurt. Helaas was dit in verband met CNY gesloten. Zodoende wat verder gekeken en uiteindelijk beland bij een restaurant waar ze voor de visliefhebber grote gestoomde vis hebben. Ik schrok nogal van de grootte, want toen ze aangaven dat het ‘huge’ was, liet ik blijken dat ik slechts in mijn eentje van de vis kon genieten, dus dat ik toch iets minder ‘huge’ wilde hebben. Na met handgebaren een grootte aangegeven te hebben, werd verzekerd dat ze inderdaad zo’n kleintje kwamen brengen. Ik weet niet wat er misgegaan is in de keuken, maar ik kreeg een vis voor een heel weeshuis… Voordeel daarvan was natuurlijk dat ik heeeeeel veel vis had om van te genieten. De overheerlijke knoflook die meegestoomd was hielp daar zeker bij. Gelukkig voor Anja hadden ze ook een heerlijk kipgerecht (zelfs zonder botjes!).

Om zelf ook nog iets mee te krijgen van CNY, gingen wij gisteren op pad naar een van de luxere malls in de stad. Daar zouden namelijk lion en dragon dances zijn en ook hadden ze een 600 ft lange draak. De draak zag er toch wel heel indrukwekkend uit. Helaas bleken er juist maandag geen optredens. Toch maakte de aankleding al een boel goed.

Daarnaast stonden er buiten nog 143 beschilderde beren (zie http://www.buddy-baer.com/). De schilderingen zijn in het thema van evenzoveel landen, gemaakt door schilders uit de betreffende landen. De ene beer was nog mooier dan de ander. Helaas was de Nederlandse telkens de ander, want wat ons betreft was de beer een beetje fantasieloos wit gelaten, op een paar plekjes en twee oranje strepen op zijn kont na. De Spaanse beer leek rechtstreeks uit het Gaudi park te komen en de Amerikaanse – met wat toevoegingen – beeldde het vrijheidsbeeld uit.

Afgelopen week werden we uitgenodigd om ter ere van CNY vandaag bij een van mijn Chinese collega’s thuis te komen. Van daaruit zouden we vervolgens naar een lokaal restaurantje gaan om van een echte Chinese lunch te genieten. Toen we eenmaal aangekomen waren (wederom nog wat ‘kleine’ probleempjes met de GPS en de afslagen hier waardoor we niet 20 maar 80 minuten nodig hadden), werden we met allerlei lekkernijen ontvangen.

We probeerden hier niet teveel van te snoepen, want er stond nog een lunch te wachten. En die was helaas ook weer te heerlijk… helaas omdat we ons buikje weer veel te vol gegeten hebben. Wat was dat zalig! We hebben een aardige poging gewaagd om alle schalen schoon te krijgen, maar het was gewoon teveel lekkers. Het goede nieuws daarvan: we hebben nu nog een doggy-bag met leftovers. Zo kunnen we nog een keer genieten!

Nog meer bezoek
Tenslotte zien we erg uit naar komende week. Na een aantal weken rondtrekken in Azië, besluiten Bart en Patricia samen met hun kinderen hun vakantie in Kuala Lumpur. Om het programma niet te druk te maken, zitten we al een paar dagen te denken wat we willen laten zien. Vooral het eten geeft nog kopzorgen: bij elk stalletje/restaurantje waar we de laatste weken geweest zijn denken we “goh, dit is misschien wel leuk om met ze naar toe te gaan”. We komen er vast wel uit!