Zoals beloofd, zou ik terugkomen op de week voor Oud en Nieuw. Na ons kerstdiner bij een collega van Sjoerd op Kerstavond, hebben we 1e Kerstdag lekker rustig aan gedaan: uitslapen, in en bij het zwembad liggen en gegeten bij een stalletje. Niet echt bijzonder dus. 2e Kerstdag kennen ze hier niet, maar omdat 1e Kerstdag op zondag viel, had Sjoerd de dag erna vrij. We hadden besloten maar weer eens de toerist uit te hangen en naar de Menara KL (KL-toren) te gaan. Deze is gebouwd als telefoonmast en is 421 meter hoog. Aangezien dit één van de grote toeristische attracties van KL is en heel het land vrij had, was het er erg druk. De toren ligt op een berg in het oudste natuurreservaat van Maleisië, het Bukit Nanas (de ‘ananasberg’) Forest Reserve, een stukje regenwoud midden in de stad! Na een wandeling berg op vanaf het metrostation, hebben we het laatste stukje maar afgelegd met een pendelbusje. We zijn met een supersnelle lift naar het uitkijkplatform gegaan, waar je een super uitzicht hebt over de stad! Nog hoger zit een ronddraaiend restaurant, waar we vast wel een keertje gaan eten als er mensen uit NL op bezoek komen. Daarna hebben we nog wat geshopt in Bukit Bintang. Alle winkels waren gewoon open. Later op de avond hebben we nog even geskypet met Nederland en heb ik mijn opa een fijne kerst gewenst. Hij snapte er niets van dat dat zomaar kon…

Woensdag zijn we op aanraden van een vrouw die we op het expat feestje ontmoet hadden, naar een jazz-bar geweest. Het was de lancering van het debuutalbum van twee muziekanten: een vrouw op de piano en een man op drums/percussie. Het album heet heel toepasselijk: ‘BEAT goes BACH’. De entree was gratis en de bar heet ‘No black tie’. We hadden dus geen erg hoge verwachting. Toen we binnenkwamen schrokken we een beetje: het was super exclusief, super exclusief eten, dure drankjes, etc. Gelukkig hadden we al ergens anders gegeten en hebben we maar twee drankjes gedronken. We waren één van de eersten, maar werden achteraan op het balkon gezet, zonder uitzicht op het podium. Uiteindelijk, anderhalf uur later, begon het optreden. We konden niets zien… Totdat een ober tegen ons zei dat vooraan nog 2 stoelen vrij waren en wij daar konden gaan zitten. Was beter! Optreden was leuk en op het eind de CD gekocht.

Woensdag en donderdag ben ik op pad geweest naar de Nederlandse ambassade om ons rijbewijs te laten vertalen en een bevestiging van de geldigheid te verkrijgen, die weer nodig zijn om een lokaal rijbewijs aan te kunnen vragen. Op naar de volgende stap: de overige documenten verzamelen en een Maleis formulier invullen. Vreemd, het formulier is enkel bestemd voor buitenlanders die hun rijbewijs om willen zetten, maar het is niet verkrijgbaar in het Engels, enkel Maleis… Maar weer de collega’s van Sjoerd inschakelen. En als je dan alle spullen hebt verzameld, moet je naar Putrajaya, de nieuwe federale hoofdstad van Maleisië, een stuk ten zuiden van KL en niet echt goed bereikbaar met het openbaar vervoer. Dat wordt denk ik een taak voor volgende week. Al met al een heel gedoe voor een pasje!

Dinsdag- en donderdagavond houden we vrij om thuis te eten en naar de fitness te gaan. Wat we allebei wel een beetje missen is het fietsen buiten. Ik voornamelijk om naar de winkel te gaan of lekker een rondje te gaan fietsen en dingen te zien, Sjoerd ook vanwege het wielrennen. Maandag, woensdag en vrijdag ga ik ’s ochtends zwemmen.

Donderdag kregen we opeens een mailtje van het bedrijf van de zeecontainer: of ze over 2 uur de spullen konden komen afleveren. Wij snapten er helemaal niets van, omdat de dag ervoor was gezegd dat het vertraagd was en pas na Nieuwjaar zou worden bezorgd. Ik heb het bedrijf maar meteen gebeld en een afspraak gemaakt voor diezelfde middag. Vrijdag alles uitgepakt. Nu hebben we eindelijk al onze spullen! Kunnen we spelletjes gaan spelen. We hadden allebei wel iets van: we hadden toch veel meer meegenomen?

Vrijdag zijn we met twee vrouwen die we bij het expat feestje ontmoet hadden een drankje gaan drinken in de stad. Was gezellig, maar we hebben het niet te laat gemaakt, omdat we zaterdag om 9 uur opgehaald zouden worden om naar Bukit Tinggi te gaan. Eén van de vrouwen werkt voor de UNHCR (vluchtelingenorganisatie van de VN) en vertelde dat zij veel vrijwilligerswerk hebben in KL. Ben daar nu druk mee bezig.

Maandag na Nieuwjaar had Sjoerd wederom vrij (omdat de 1e op een zondag viel), maar heeft bijna de hele dag thuis gewerkt. ’s Avonds hebben we na alle uitgaven in het weekend maar eens rustig aan gedaan en bij een stalletje om de hoek gegeten voor RM7, nog geen 2 euro (voor 2 personen)! Dit was wel het goedkoopste eten tot nu toe, meestal is het iets meer dan RM10.